Cambodja beleefd: week 13-14

20 december 2010 - Bang Nimol, Cambodja

Cambodja beleefd: week 13-14

Grappig hoe het huis zichzelf wekt. Het is nu 5u30, ik ben net wakker geworden en besluit buiten in de hangmat nog wat te bengelen, voor ik aan de dag begin. De kippen zijn ook wakker en komen al vliegend een voor een uit de boom, waarin ze de nacht hebben doorgebracht. Sokpah, het meisje van de familie, laat de 5 koeien uit, wandelt ermee naar de wei vlakbij en pint ze vast met een haring. Die kunnen alvast niet meer weg vandaag.

Het is oogstmaand in Bang Nimol, en dan zie je de mensen wel eens iets anders doen dan lui in hun hangmat hangen. Met z'n tienen geven ze op het rijstveld het beste van zichzelf van 's morgens vroeg tot als het donker wordt. Gewapend met sikkel en zonnehoed slaan ze hun (half?)jaarlijkse hoeveelheid rijst in. Niemand komt hier echt iets te kort, zo blijkt, in dit dorpje niet tenminste.

Els en ik hebben deze reis al vaak tegen elkaar gezegd hoe goed we het wel hebben. Dat geldt zeker ook voor onze zes weken hier. We worden hier verwend met drie heerlijke maaltijden per dag, al is het wel wat vreemd rijst ook als ontbijt te eten, hebben hier een goed bed met muskietennet en meer nog, wonen hier in een supermooie omgeving. Ons huis ligt naast een meer, is omgeven door palmbomen en overal waar je kan zien, zijn rijstvelden die fluogroen tot donkergeel kleuren, afhankelijk van het moment in het oogstproces.

Bovendien hebben we nog eens het geluk bij een heel erg lieve familie te logeren, meer kan je echt niet wensen. Al loopt de communicatie niet altijd even gemakkelijk, - het beste is nog iemand opbellen die Engels en Khmer spreekt -, je merkt hier hoeveel gezegd kan worden met body language alleen. En ik doe m'n best elke dag enkele woordjes Khmer te leren. Dat levert meestal hilarische taferelen op, want Khmer klinkt zo nasaal dat de familie (of de kids op school) vaak unaniem in de lach schieten van zodra ik mijn beste Khmer, gekruid met enkele overdreven nasaliteiten, bovenhaal. Vooral grappig dus, maar of het de communicatie vooruit helpt?

Een taal aanleren aan iemand met wie je taal deelt, blijkt toch iets minder evident dan we dachten; vooral dan omdat die kids het alfabet nog niet kennen, lezen noch schrijven en op hello en bye bye na, nog geen enkel woordje Engels beheersen. Maar moeilijk gaat ook, zeker als je de brede glimlach ziet die op het schattige gezichtje van elk kind verschijnt, als je je duim fier omhoog steekt omdat die iets goed gedaan heeft. Een luid "Hello teacher!", vergezelt ons elke dag heen en weer op onze weg met de fiets naar school en wordt zo voor ons het meest gehoorde zinnetje hier in Bang Nimol, of wellicht ook gewoon het enige dat we begrijpen. Het enthousiasme en de blijheid straalt van die kindjes af.

De mensen lijken hier zo gelukkig, zelfs het vuilste, armzaligste kindje van de school tovert om de haverklap een brede glimlach op haar ongewassen gezichtje. Ook daar zullen we eens werk van maken: naast liedjes, macrame (met dank aan jou, Karlien), spelletjes en wat woordjes Engels, zullen we ook eens proberen hen te leren hun tanden te poetsen (zoals Ilse al met succes in een van de twee schooltjes gedaan heeft) en hun handen te wassen voor en na het toilet. Als dat ons allemaal lukt op zes weken. Het is alleszins het proberen waard...

Kijk ook zeker eens op de site van Kinderen van Cambodja


Foto’s

3 Reacties

  1. Roger Vanhoeck:
    20 december 2010
    Hela reisgenoten voor twee dagen! Bedankt voor de korte maar intense ontmoeting in het mooie Cambodja.
    Ik zie dat jullie volop aan de slag zijn gegaan.
    Het zal vlugger eind januari zijn dan verwacht.
    En dan trekken jullie weer verder, nieuwe horizonten en nieuwe avonturen tegemoet.
    Zelf ben ik veilig weer in een ondergesneeuwd Vlaanderen aangekomen. En wat ik nooit voor mogelijk hield: Als ik jullie foto's zie van Boeng Nimol voel ik een tikkeltje heimwee knagen. Ik ben er zeker van dat jullie over een maand met hetzelfde gevoel zullen vertrekken.
    Blijf het naar jullie zin hebben en... geniet.
    Pak al jullie ervaringen in in een vat herinneringen. Die pakt niemand jullie nog af.
    Groetjes,
    Roger
    PS Ik heb Ilse nog ontmoet op de vlucht van PP naar BKK en in Bangkok zijn we ook nog enkele keren samen op stap geweest. Daarna scheidden onze wegen...
  2. katie hermans:
    20 december 2010
    Wow meiden wat schitterend werk! We zijn echt trots op jullie. Ook héél leuk dat jullie dat 2de schooltje ook aanpakken. Wij gaan daar in mei een toiletgebouw zetten en waarschijnlijk het 2de gebouw restaureren. We zijn blij dat jullie het naar je zin hebben bij de familie. De kinderen zijn echt zaaaalig he! Ik zou dat zelf ook zo graag doen wat jullie doen. Ik wou dat ik erbij kon zijn maar ik ben toch al aan het aftellen... Ik mis mijn familie ook wel. Zeker als die foto van Aylake zie. Doe dat nog goed daar in het warme Boeng Nimol.
    Ook veel groetjes van Ruan
  3. delphine:
    25 december 2010
    Hello Els en Jane, een zalige Kerst in het verre land en ja, wij denken veel aan jullie, als ik wij is vooral ik en ook de rest van de familie, het is nu kerstdag 8 uur in de morgen en Vérène en Pol zijn hier, maar slapen nog, en Daniel komt straks af, blijft tot maandag, gilles, ruth, de kids, Bart en magda, rudi en brigitte, en sara en broes komen morgen , kidjes wij zitten in Belgie volop in de sneeuw maar hier in Sijsele zijn wij van de gelukkige, er ligt sneeuw en aangevrozen straten maar er is niets bij gevallen, in Dilbeek was het een ander liedje, sneeuw, sneeuw, geen bussen en de taxis konden ook niet komen en dus heeft vérène beroep moeten doen op uw papa om naar het station te gaan en zo hier te geraken, maar wat is het mooi en vandaag blijft het droog, morgen ook en ze voorspellen zelf wat zon, super, een dikke merci voor jullie mooie reis-verslagen, heel fijn om die te lezen en geniet , met heel veel liefs, delphine